Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2022

 

Τα Πλαστικά στην Ελλάδα, οι Ενδοκρινικοί Διαταρράκτες και το Ορμονικό Χάος που προκαλούν στο Ενδοκρινικό σύστημα του ανθρώπου.

  

https://www.youtube.com/watch?v=mPjKgFB_5Xc

 

 

Βασιλική Τριάντη, Ενδοκρινολόγος Διαβητολόγος Ιατρός Μεταβολισμού Md, MSc , PhDc

 

Αγίας Παρασκευής 29, Χαλάνδρι , TK 15234

 

2103009400, 2106845383

www.endokrinologos-diavitologos.gr

www.endokrinologos-diavitologos.com

www.endokrinologos-diavitologos.eu

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Η επίδραση της παχυσαρκίας στη γονιμότητα και την κύηση



Η επίδραση της παχυσαρκίας στη γονιμότητα και την κύηση

Η παχυσαρκία κατά την διάρκεια της κύησης σχετίζεται με διάφορους μητρικούς και περιγεννητικούς κινδύνους.
Δεν είναι ξεκάθαρο εάν η παχυσαρκία είναι μια άμεση αιτία αρνητικής έκβασης σε μία εγκυμοσύνη ή εάν αυτά τα δύο έχουν παρόμοιες αιτίες. Παρότι δεν έχουν γίνει μελέτες ,φαίνεται ότι το ενδοκρινολογικό ‘περιβάλλον’ της παχυσαρκίας (αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης , ανδρογόνων, λεπτίνης) είναι ο πιθανός μηχανισμός.
Τα δεδομένα προτείνουν ότι οι παχύσαρκες γυναίκες πρέπει να ενθαρρύνονται να χάνουν βάρος (με δίαιτα, άσκηση) προτού προσπαθήσουν να συλλάβουν.
Μεγάλη αύξηση του βάρους μεταξύ των κυήσεων έχει αρνητική επίδραση στην εγκυμοσύνη, ανεξάρτητα από την προ της κύησης βάρος. Σε μελέτη που έγινε και αφορούσε 200.000 γυναίκες , φάνηκε ότι αύξηση του βάρους κατά περίπου 9 kg μεταξύ πρώτης και δεύτερης εγκυμοσύνης είχε σαν αποτέλεσμα αυξημένο κίνδυνο για προεκλαμψία , υπέρταση κύησης , διαβήτη κύησης , καισαρική τομή και ενδομήτριο θάνατο στην δεύτερη εγκυμοσύνη. Αυτή η αύξηση του κινδύνου ήταν ευθέως ανάλογη με το ποσό του βάρους που αυξήθηκε και παρατηρήθηκε ακόμη και σε γυναίκες που το βάρος τους παρότι αυξήθηκε , παρέμεινε σε φυσιολογικά επίπεδα.
Οι περισσότερες μελέτες αναφέρουν σχέση μεταξύ αυξημένου BMI (δείκτης μάζας σώματος) και υπογονιμότητας. Επιπλέον , πολλαπλές μελέτες παρατήρησης έχουν δείξει ότι η μείωση του βάρους σε παχύσαρκες υπογόνιμες γυναίκες οδηγεί σε αύξηση της συχνότητας της ωορρηξίας και της πιθανότητας κύησης.
Η υπογονιμότητα σε παχύσαρκες γυναίκες σχετίζεται συνήθως με διαταραχή στην ωορρηξία και σε κάποιες από αυτές με το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών.
Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι ακόμη και μεταξύ των παχύσαρκων γυναικών που κάνουν ωορρηξία, έχουμε μειωμένους δείκτες φυσικής σύλληψης. Η αιτία εδώ φαίνεται να είναι τα αυξημένα επίπεδα της ινσουλίνης.
Η απώλεια βάρους σε παχύσαρκες υπογόνιμες γυναίκες οδηγεί σε ευνοϊκές ορμονικές αλλαγές και βελτίωση της γονιμότητας.Υπάρχουν δεδομένα ότι η θεραπεία με μετφορμίνη σε παχύσαρκες γυναίκες με υπογονιμότητα εξαιτίας του Συνδρόμου Πολυκυστικών Ωοθηκών προκαλεί ωορρηξία.
Άλλα ζητήματα σχετικά με παχυσαρκία και κύηση είναι τα εξής :
-BMI (δείκτης μάζας σώματος ), βάρος σε κιλά δια ύψος σε μέτρα στο τετράγωνο, Kg/m2) μεγαλύτερο ή ίσο με 30 σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για αποβολή.
-Η συχνότητα Σακχαρώδους Διαβήτη Κύησης και Υπερτασικής Νόσου Κύησης είναι αυξημένα σε έγκυες παχύσαρκες.
-Παράταση κύησης είναι πιο συχνή σε παχύσαρκες γυναίκες. Ο μηχανισμός δεν έχει ακόμη εξηγηθεί.
-Επίσης , οι παχύσαρκες έγκυες έχουν αυξημένο κίνδυνο για λοίμωξη του ουροποιητικού και πιο παρατεταμένους τοκετούς λόγω αύξησης της ενεργούς φάσης.
-Αιμορραγία μετά τον τοκετό συμβαίνει επίσης πιο συχνά σε παχύσαρκες γυναίκες.

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ, Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ: Ο ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ






ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ, Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ: Ο ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ

Σαν υπογονιμότητα ορίζεται η αδυναμία ενός ζευγαριού να επιτύχει εγκυμοσύνη μετά από έναν χρόνο ελέυθερων επαφών. Στις ΗΠΑ κάθε έτος το 15% των ζευγαριών που προσπαθούν να επιτύχουν εγκυμοσύνη δεν το καταφέρνουν. Ανάλογο ποσοστό ισχύει και στην Ευρώπη με αυξητικές μάλιστα τάσεις.
Μεταξύ όλων των περιπτώσεων υπογονιμότητας, το 20% αποδίδεται στον άνδρα (ανδρικός παράγων), το 40% στη γυναίκα και το 30% και στους δύο. Σε ένα 15% των ζευγαριών, η αιτία της υπογονιμότητας δεν μπορεί να εντοπιστεί (ανεξήγητη υπογονιμότητα).
Η γονιμότητα στον άνδρα απαιτεί φυσιολογική λειτουργία του υποθαλάμου, της υπόφυσης και των όρχεων. Η εκτίμηση της ανδρικής υπογονιμότητας θα ψάξει μία υποκείμενη αιτία για την κατάλληλη θεραπεία, ξεκινώντας από το ιστορικό, την φυσική εξέταση και την εξέταση του σπέρματος.
Από το ιστορικό θα αναζητήσουμε διαταραχές κατά την εφηβεία, λοιμώξεις, χειρουργικές επεμβάσεις, φάρμακα, έκθεση σε συγκεκριμένους περιβαλλοντολογικούς παράγοντες (αλκοόλ, ραδιενέργεια, κάπνισμα, χημειοθεραπεία, στεροειδή, τοξικά χημικά) καθώς και προηγούμενες εξετάσεις γονιμότητας. Η φυσική εξέταση περιλαμβάνει μέτρηση ύψους-βάρους, εκτίμηση της κατανομής του λίπους και των μυών του σώματος, επισκόπηση του δέρματος, της τριχοφυΐας, των γεννητικών οργάνων και των μαστών. Ειδική προσοχή πρέπει να δοθεί στις εκδηλώσεις έλλειψης τεστοστερόνης, όπως είναι η απώλεια της σωματικής τριχοφυΐας και η μείωση του μεγέθους των όρχεων. Επίσης, ελέγχεται η ύπαρξη κιρσοκήλης (διαταραχή της σπερματικής φλέβας) που θεωρείται συχνή αιτία ανδρικής υπογονιμότητας.
Βέβαια, τον κεντρικό ρόλο στην διερεύνηση της ανδρικής υπογονιμότητας κατέχει η εξέταση του σπέρματος που ονομάζεται σπερμοδιάγραμμα. Παίρνουμε πληροφορίες σχετικά με την ποσότητα του σπέρματος, τον αριθμό, την κινητικότητα και την μορφολογία των σπερματοζωαρίων. Αν το σπερμοδιάγραμμα είναι φυσιολογικό, η διερεύνηση του άνδρα στο μεγαλύτερο ποσοστό τελειώνει εκεί. Αν είναι παθολογικό, θα ζητήσουμε μία επανάληψη μερικές εβδομάδες αργότερα.
Το επόμενο βήμα σε επιμονή του παθολογικού σπερμοδιαγράμματος είναι να μετρήσουμε στο αίμα τα επίπεδα ορμονών και πιο συγκεκριμένα της τεστοστερόνης, της LH, της FSH, της προλακτίνης και των ορμονών του θυρεοειδούς. Η διερεύνηση συνεχίζεται με γενετικό έλεγχο και συγκεκριμένα με ανωμαλίες στο Υ χρωμόσωμα. Σε περίπτωση απουσίας σπερματοζωαρίων στο σπερμοδιάγραμμα (αζωοσπερμία) διενεργείται βιοψία όρχεως.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ. Στις περιπτώσεις που ανευρίσκεται συγκεκριμένη αιτία και διορθωθεί, αναμένεται βελτίωση της γονιμοποιητικής ικανότητας του άνδρα και εδώ υπάγονται κυρίως οι περιπτώσεις των ορμονικών διαταραχών. Διχογνωμία υπάρχει όσον αφορά στην κιρσοκήλη, κατά πόσον η χειρουργική διόρθωσή θα επιφέρει βελτίωση. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις που η υποκείμενη αιτία δεν μπορεί να διορθωθεί καθώς και στο μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων που δεν ανευρίσκεται συγκεκριμένη αιτία, η εξέλιξη των μεθόδων Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής προσφέρει την λύση στην θεραπεία της ανδρικής υπογονιμότητας με πολύ καλά αποτελέσματα. Αξίζει να αναφερθεί ότι με την μέθοδο της μικρογονιμοποίησης, ακόμα κι αν δεν έχουμε καθόλου σπερματοζωάρια στο σπέρμα (αζωοσπερμία), μπορεί να επιτευχθεί εγκυμοσύνη με την λήψη πρόωρων μορφών σπερματοζωαρίων (σπερματίδες) μετά από βιοψία όρχεως.

Κυριακή 31 Μαΐου 2009

ΑΥΤΗ Η ΣΕΛΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ!
THIS SITE IS UNDER CONSTRUCTION!